ศิลป์และการออกแบบในยุคเก่าและยุคใหม่ และการผสมผสานทั้งสอง

เรื่องนี้ต้องบอกเลยว่าเป็นเพียงส่วนประกอบก็จริง นักออกแบบหลายๆคนอาจจะไม่ได้คิดว่ามันเป็นสิ่งสำคัญเพราะว่าการที่มีพรแสวงนั้นก็น่าจะสามารถทำให้เขาทำได้ทุกอย่างแล้ว แต่นั้นเป็นดาบสองคม ถ้าเกิดว่านักออกแบบเรียนรู้ทุกด้านแล้วก็พยายามทำให้เก่งทุกด้านนั้น จริงๆก็เป็นเรื่องที่ดีละนะ แต่ว่าถ้าใช้เวลากับการพัฒนาในทุกๆด้านมากเกินไป นักออกแบบก็จะไม่สามารถเก่งจนขั้นเชียวชาญในด้านใดด้านนึงเลย แล้วก็จะทำให้เป็นนักออกแบบที่โตช้ากว่าคนอื่นๆ แล้วก็จะเข้าข่ายเป็นนักออกแบบทั่วๆไปที่มีเต็มท้องตลาดแล้วก็จะต้องไปแย่งงานกัน การที่ไม่เชียวชาญด้านใดด้านหนึ่งไปเลย ลองนึกภาพดูว่านักออกแบบคนนั้นจะมีเอกลักษณ์อะไรที่จะไปโดดเด่นมากกว่านักออกแบบคนอื่นที่มีอยู่มากมายในท้องตลาด เพราะฉนั้นหลังจากที่นักออกแบบได้แสวงหาเรียนรู้อะไรมากมายจนครบทุกด้าน นักออกแบบคนนั้นก็ควรที่จะรู้ตัวเองได้แล้วว่าตัวเองขอบอะไรในส่วนการออกแบบบ้าง แล้วก็ทำมันให้เป็นเชียวชาญที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วก็หมั่นพัฒนามันขึ้นไปอีกเรื่อยๆ วันนึงสิ่งนั้นที่คุณหลงไหลก็จะกลายเป็นจุดขายของงานออกแบบของคุณ ซึ่งตอนนั้นก็จะทำให้เป็นนักออกแบบที่แตกต่างจากท้องตลาดอย่

  ช่างภาพหัวนอกกรอบอีกคนนึงที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงวงการการถ่ายภาพไปอย่างสิ้นเชิง โดยที่เขานั้นคือคนๆนึงที่ชอบในศิลปะเท่านั้นเอง เข้าได้สร้างผลงานมากมายจนทุกคนต้องเคยเห็นกันบ่อยๆตามหน้าปกนิตยสารต่างๆที่เขานั้นเป็นคนถ่ายเกือบทุกเล่มทุกปกช่วงที่เขากำลังรุ่งสุดๆ   ประวัติของเขาจริงๆก็แค่เพียงคนที่ชอบศิลปะแต่ไม่ชอบแข่งขันทำให้เขาไม่อย่างเข้าเรียนสาขาที่เป็นพวกต้องจบออกไปแข่งขันกับใครมากนักต้องการอิสระเป็นเรื่องแรกก่อนแล้วเขาก็ติดใจการถ่ายภาพเนื่องจากมันรวดเร็วดีไม่ต้องมาค่อยๆวาด       เขานั้นได้เปิดตัวด้วยการถ่ายหน้าปกให้กับนิตยสารอิเมจนั้นเป็นเพราะความบังเอิญที่บรรณาธิการได้เห็นผลงานเขาแล้วก็ได้เรียกมาร่วมงานด้วยกัน ซึ่งนั้นทำให้เขาได้โอกาสที่สำคัญมาไว้แล้วก็ได้ทำงานร่วมกับดาราหลายๆคนจนกลายเป็นช่างภาพที่มีชื่อเสียงอย่างมาก แต่แล้วเขาก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นมาถึงจุดตันเสียแล้วนั้นจึงทำให้เขาไปลุยสร้างประสบการณ์ใหม่ๆที่อเมริกา เขาใช้เวลานอกเหนือจากการเรียนภาษาไปกับการฝึกถ่ายรูปและเรียนรู้อะไรใหม่ๆแล้วก็ถ่ายเก็บพอร์ตโฟลิโปเป็นผลงานไว้อย่างมากมายแต่แล้วเขาก็ต้องกลับมายังประเ